گلهای بهشت موسسه قرآنی
در این پست مجموعه ایی از احادیث در خصوص ذکر و دعاهای معروف و مفید گردآوری شده است…
۰۰١۰٩۵ | حدیثی دربیان ذکرهای مناسب در حالات مختلف
امام باقر عليه السلام
امام باقر عليه السلام – خطاب به فرزندش – : فرزندم ! هر گاه خداوند به تو نعمتى ارزانى فرمود، بگو : «الحمد للَّه؛ ستايش، مخصوص خداست » و هر زمان، چيزى تو را گرفتار ساخت، بگو : «لا حَولَ ولا قوَّةَ إلّا بِاللَّهِ ؛ هيچ نيرو و توانى نيست ، جز به يارى خدا» و هر گاه روزىات به تأخير افتاد، بگو : «أستغفِرُ اللَّه؛ از خداوند آمرزش مىطلبم»
١۰٩۵ | کتاب بحار الانوار – جلد ٧٨ – صفحه ١٨٧ – حکمت ٣۰
۰۰۰٢٣۶ | حدیثی دربیان ذکر دعای غریق در آخرالزمان
امام صادق علیه السلام
عبدالله بن سنان از امام صادق(ع) نقل می‌کند: به زودى شبههاى به شما میرسد که در ان نه نشانه اشکار دارید و نه پیشوای هدایت و کسى از ان شبهه نجات نمییابد مگر آن‌که مانند فردی که در شرف غرق‌شدن است، دست به دعا بردارد! گفتم: دعاى غریق چگونه است؟ فرمود: میگویى: «یَا الله یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِکَ»، و من هم گفتم:«یا الله یا رحمان یا رحیم یا مقلّب القلوب و الابصار ثبّت قلبی على دینک»، امام فرمود: خداى تعالى مقلّب القلوب و الابصار است و لیکن همچنان که من گفتم بگو: «یا مقلّب القلوب ثبّت قلبی على دینک»
٢٣۶ | کتاب کمال الدین و تمام النعمة – جلد ٢ – صفحه ٣۵١ – حکمت ۰
۰۰۰٢٣٢ | حدیثی دربیان ذکرهای قبل از طلوع آفتاب
امام باقر علیه السلام
ابـو عـبيده حذاء گويد: حضرت باقر عليه السلام فرمود: هر كه هنگام زدن سپيده ده بار بگويد: (لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحـْدَهُ لَا شـَرِيـكَ لَهُ لَهُ الْمـُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ يُمِيتُ وَ يُحْيِي وَ هُوَ حَيٌّ لَا يـَمـُوتُ بـِيـَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ) و ده بـار بـگـويـد: (صَلَّى عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ) و سـى پـنـج بار تسبيح (سبحان اللّه) بگويد، و سى پنج بار (لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ) بگويد، و سى پنج بار (الحمدللّه) بگويد در آن بامداد در زمره غافلين (و بـى خـبـران ) نـوشـتـه نشود، و چون در شب آن را گويد در آن شب از جمله غافلين نوشته نشود
٢٣٢ | کتاب الکافی – جلد ۴ – صفحه ٣۰٨ – حکمت ٣۵
۰۰۰٢٣١ | حدیثی دربیان ذکری در صبح قبل از تسبیحات
امام باقر علیه السلام
مـحـمـد بـن مـسلم گويد: از حضرت باقر (ع ) عليه السلام درباره تسبيح پرسيدم ؟ فـرمود: من از تسبيح چيز مقرر و موظفى جز تسبيح حضرت فاطمه عليهما السلام ندانم (و سراغ ندارم ) و درباره پس از طلوع فجر مى گوئى : (لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ) و هر چه خواهى تسبيحات مستحبه را بگو
٢٣١ | کتاب الکافی – جلد ۴ – صفحه ٣۰٧ – حکمت ٣۴
۰۰۰٢٣۰ | حدیثی دربیان ذکری مهم در بامداد
امام صادق علیه السلام
بـرخـى از دعـاهـا اسـت كـه سـزاوار اسـت اگر صاحبش فـرامـوش كـرد آن را قـضـا كـند، پس از بامداد ده بار مى گوييد: (لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحـْدَهُ لَا شـَرِيـكَ لَهُ لَهُ الْمـُلْكُ وَ لَهُ الْحـَمـْدُ يـُحـْيِي وَ يُمِيتُ وَ يُمِيتُ وَ يُحْيِي وَ هُوَ حَيٌّ لَا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ كُلُّهُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ) و ده بار مى گوييد: (أَعُوذُ بِاللَّهِ السَّمِيعِ الْعَلِيمِ) پس هرگاه چيزى از آن را فراموش كرد بر او است كه قضا كند
٢٣۰ | کتاب الکافی – جلد ۴ – صفحه ٣۰٧ – حکمت ٣٣
۰۰۰٢٢٧ | حدیثی دربیان ذکر و دعا در شام
امام حسن علیه السلام
عـبـداللّه بـن ابـراهيم جعفرى گويد: از حضرت ابوالحسن عليه السلام شنيدم كه مى فـرمـود: چـون شـام كـنـى و بـبينى كه خورشيد در نهان شدن و پشت كردن است پس بگو: (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يـَصـِفُ وَ لَا يُوصَفُ وَ يَعْلَمُ وَ لَا يُعْلَمُ يَعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَ مَا تُخْفِي الصُّدُورُ أَعـُوذُ بـِوَجـْهِ اللَّهِ الْكـَرِيمِ وَ بِاسْمِ اللَّهِ الْعَظِيمِ مِنْ شَرِّ مَا ذَرَأَ وَ مَا بَرَأَ وَ مِنْ شَرِّ مَا تَحْتَ الثَّرَى وَ مـِنْ شـَرِّ مـَا ظـَهَرَ وَ مَا بَطَنَ وَ مِنْ شَرِّ مَا كَانَ فِي اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ مِنْ شَرِّ أَبِي مـُرَّةَ وَ مـَا وَلَدَ وَ مـِنْ شـَرِّ الرَّسـِيـسِ وَ مـِنْ شـَرِّ مـَا وَصـَفـْتُ وَ مَا لَمْ أَصِفْ فَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعـَالَمـِيـنَ) آنحضرت عليه السلام يادآور شد كه اين دعا سبب امان است از (حيوانات ) درنده و از شيطان رجيم و ذريه اش . فـرمـود: كـه امـيرالمؤ منين عليه السلام چون صبح مى كرد سه بار مى فرمود: (سُبْحَانَ اللَّهِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ) (سـپـس مـى فـرمـود:): (اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ زَوَالِ نـِعـْمـَتـِكَ وَ مـِنْ تـَحْوِيلِ عَافِيَتِكَ وَ مِنْ فَجْأَةِ نَقِمَتِكَ وَ مِنْ دَرَكِ الشَّقَاءِ وَ مِنْ شَرِّ مَا سـَبـَقَ فـِي الْكِتَابِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِعِزَّةِ مُلْكِكَ وَ شِدَّةِ قُوَّتِكَ وَ بِعَظِيمِ سُلْطَانِكَ وَ بِقُدْرَتِكَ عَلَى خَلْقِكَ).
٢٢٧ | کتاب الکافی – جلد ۴ – صفحه ٣۰۵ – حکمت ٣۰
۰۰۰٢٢۶ | حدیثی دربیان ذکری در صبح و شام و دفع هفتاد بلا
امام کاظم علیه السلام
حـضـرت ابـوالحسن (حضرت كاظم و يا حضرت رضا عليهما السلام ) فرمود: چون نـمـاز مـغـرب را خـواندى پايت را نكش و با كسى سخن مگو تا صدبار بگوئى : (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ) و صد بار هم پس از نماز صبح بگو، پس هر كه آنرا گويد خداوند از او صد نوع از انواع بلا دفع كند كه از آن انواع است : پيسى و خوره و (بلائى كه از) شيطان و سلطان (رسد).
٢٢۶ | کتاب الکافی – جلد ۴ – صفحه ٣۰۴ – حکمت ٢٩
۰۰۰٢٢۵ | حدیثی دربیان ذکری برای رفع مریضی ها و بلاها
امام صادق علیه السلام
چون نماز صبح و مغرب را خواندى هفت بار بگو: (بـِسـْمِ اللَّهِ الرَّحـْمَنِ الرَّحِيمِ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ) زيرا همانا هركس آنرا بگويد ديوانگى و خوره و پيسى و هفتاد نوع (ديگر) از انواع بلا باو نرسد
٢٢۵ | کتاب الکافی – جلد ۴ – صفحه ٣۰۴ – حکمت ٢٨
۰۰۰٢٢۴ | حدیثی دربیان ذکر بعد از نماز صبح و مغرب
امام صادق علیه السلام
هركس پشت نماز صبح و نماز مغرب هفتاد بار بگويد: (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحـْمـَنِ الرَّحـِيـمِ لَا حـَوْلَ وَ لَا قـُوَّةَ إِلَّا بـِاللَّهِ الْعـَلِيِّ الْعـَظـِيمِ) خـداى عـزوجـل از او هـفـتاد نوع از انواع بلا را دور كند كه آسانترين آنها بادهاى بد (چون عفونت اعـضـا كـه بـوى بد دهد) و پيسى و ديوانگى است ، و اگر شقى باشد از شقاوت بيرون آيد و (نامش ) در (طومار) سعادتمندان نوشته شود.
٢٢۴ | کتاب الکافی – جلد ۴ – صفحه ٣۰٣ – حکمت ٢۵
۰۰۰٢٢٣ | حدیثی دربیان ذکری برای بعد از نماز صبح
امام صادق علیه السلام
حماد بن عثمان گويد: شنيدم از حضرت صادق (ع ) مى فرمود: هر كه هنگامى كه نماز صـبـح را مـى خـوانـد صـد بـار بـگـويـد: (مـَا شـَاءَ اللَّهُ كـَانَ لَا حـَوْلَ وَ لَا قـُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ) در آنروز چيزى كه او را ناخوش آيد نبيند
٢٢٣ | کتاب الکافی – جلد ۴ – صفحه ٣۰٣ – حکمت ٢۴
۰۰۰٢١٩ | حدیثی دربیان ذکر های روزانه
امام صادق علیه السلام
چون نماز مغرب و عصر را خواندى پس هفت بار بگو: (بـِسـْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعـَظِيمِ) زيرا هر كه آنرا بگويد خوره و پيسى و ديوانگى باو نرسد، و هفتاد نوع از بلا (باو نرسد). فـرمـود: و چـون صـبـح و شـام كردى مى گويى : (الْحَمْدُ لِرَبِّ الصَّبَاحِ الْحَمْدُ لِفَالِقِ الْإِصْبَاحِ) دو مـرتـبـه (سـپـس مـى گـويـى 🙂 (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ اللَّيْلَ بِقُدْرَتِهِ وَ جَاءَ بِالنَّهَارِ بِرَحْمَتِهِ وَ نـَحـْنُ فـِي عـَافـِيـَةٍ) و مى خوانى آية الكرسى و آخـر سـوره حـشـر و ده آيه از سوره صافات با (اين آيات ) (سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ وَ سَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ) بـا (ايـن آيـات و دعا) (فـَسـُبـْحـَانَ اللَّهِ حـِيـنَ تُمْسُونَ وَ حِينَ تُصْبِحُونَ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ عـَشِيّاً وَ حِينَ تُظْهِرُونَ يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ يُحْيِي الْأَرْضَ بـَعـْدَ مـَوْتـِهـَا وَ كـَذَلِكَ تـُخـْرَجـُونَ سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلَائِكَةِ وَ الرُّوحِ سَبَقَتْ رَحْمَتُكَ غـَضـَبـَكَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنـْتَ سـُبـْحـَانـَكَ إِنِّي عـَمـِلْتُ سـُوءاً وَ ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي وَ ارْحَمْنِي وَ تُبْ عَلَيَّ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ).
٢١٩ | کتاب الکافی – جلد ۴ – صفحه ٢٩٩ – حکمت ٢۰
۰۰۰٢١٨ | حدیثی دربیان دعایی در ابتدای صبح و شام
امام صادق علیه السلام
هر كه چون صبح كند بگويد: (اللَّهُمَّ إِنِّي أَصْبَحْتُ فِي ذِمَّتِكَ وَ جِوَارِكَ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَوْدِعُكَ دِينِي وَ نَفْسِي وَ دُنـْيـَايَ وَ آخـِرَتِي وَ أَهْلِي وَ مَالِي وَ أَعُوذُ بِكَ يَا عَظِيمُ مِنْ شَرِّ خَلْقِكَ جَمِيعاً وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شـَرِّ مـَا يـُبـْلِسُ بـِهِ إِبـْلِيـسُ وَ جـُنـُودُهُ) فرمود: چون اين كلام را بگويد چيزى در آنروز بوى زيان نرساند، و چون شب كند و آنرا بگويد در آنشب چيزى باو زيان نرساند ان شاءاللّه تعالى
٢١٨ | کتاب الکافی – جلد ۴ – صفحه ٢٩٩ – حکمت ١٩
۰۰۰٢١٧ | حدیثی دربیان ذکر و دعای بامداد
امام صادق علیه السلام
پـس از بـامـداد مى گويى : (الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الصَّبَاحِ الْحَمْدُ لِلَّهِ فَالِقِ الْإِصْبَاحِ) سه بار (و پس از آن مى گويى ): (اللَّهُمَّ افْتَحْ لِي بَابَ الْأَمْرِ الَّذِي فِيهِ الْيُسْرُ وَ الْعَافِيَةُ اللَّهُمَّ هَيِّئْ لِي سَبِيلَهُ وَ بَصِّرْنِي مَخْرَجَهُ اللَّهـُمَّ إِنْ كـُنـْتَ قـَضـَيـْتَ لِأَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ عَلَيَّ مَقْدُرَةً بِالشَّرِّ فَخُذْهُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ مِنْ تَحْتِ قَدَمَيْهِ وَ مِنْ فَوْقِ رَأْسِهِ وَ اكْفِنِيهِ بِمَا شِئْتَ وَ مِنْ حَيْثُ شِئْتَ وَ كَيْفَ شِئْتَ).
٢١٧ | کتاب الکافی – جلد ۴ – صفحه ٢٩٩ – حکمت ١٨
۰۰۰٢١۶ | حدیثی دربیان دعا در پایان شب و ذکر در هنگام طلوع و غروب
امام صادق علیه السلام
عـلاء بـن كامل گويد: شنيدم از حضرت صادق (ع ) كه مى فرمود: (در تفسير اين آيه شـريـفه ) (((و ياد كن پروردگار خويش را در درون خود بزارى و ترس با صداى آهسته ))) (سوره اعراف آيه ٢۰۵) (مقصود) هنگام شب است (كه بگوئى 🙂 (لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحـْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ لَهُ الْمَلِكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيِي وَ يـُمـِيـتُ وَ يـُمـِيـتُ وَ يُحْيِي وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ) (علاء بن كامل ) گويد: گفتم (جمله ) (((بيده الخير))) (در اين ذكر نـبود چطور است من در آن بيفزايم ؟) فرمود: درست است كه خير بدست خدا است ، ولى چنان كـه گـفـتـم بـگـو (و كم و زياد در آن نكن ) و آن را ده بار بگو، و نيز هنگام آفتاب زدن و هنگام غروب آن ده بار بگو: (أَعُوذُ بِاللَّهِ السَّمِيعِ الْعَلِيمِ).
٢١۶ | کتاب الکافی – جلد ۴ – صفحه ٢٩٨ – حکمت ١٧
۰۰۰٢١۵ | حدیثی دربیان ذکر و دعا و طلب حاجت در صبح
امام صادق علیه السلام
على عليه السلام چنين بود كه هرگاه صبح مى كرد سه بار مى فرمود: (سُبْحَانَ اللَّهِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ) (سپس مى فرمود:) (اللَّهُمَّ إِنِّي أَعـُوذُ بـِكَ مـِنْ زَوَالِ نـِعـْمـَتـِكَ وَ مـِنْ تـَحـْوِيـلِ عـَافِيَتِكَ وَ مِنْ فَجْأَةِ نَقِمَتِكَ وَ مِنْ دَرَكِ الشَّقـَاءِ وَ مـِنْ شـَرِّ مـَا سـَبـَقَ فِي اللَّيْلِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِعِزَّةِ مُلْكِكَ وَ شِدَّةِ قُوَّتِكَ وَ بِعَظِيمِ سُلْطَانِكَ وَ بِقُدْرَتِكَ عَلَى خَلْقِكَ) (پس فرمود: اگر حاجتى داشتى اينرا بگو) سپس حاجت خود را بخواه
٢١۵ | کتاب الکافی – جلد ۴ – صفحه ٢٩٨ – حکمت ١۶
۰۰۰٢١٣ | حدیثی دربیان ذکر قبل از طلوع آفتاب
امام باقر علیه السلام
هيچ بنده اى نيست كه چون بامداد كند پيش از آفتاب زدن بگويد: (اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ كَبِيراً وَ سـُبـْحـَانَ اللَّهِ بـُكـْرَةً وَ أَصـِيلًا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ كَثِيراً لَا شَرِيكَ لَهُ وَ صَلَّى اللَّهُ عـَلَى مـُحـَمَّدٍ وَ آلِهِ) جز اينكه فرشته اى آنها را دريابد و در درون بال خود نهد و بآسمان دنيا بالا برد، پس فرشتگان بدو گويند: خدا رحمت كند آنـكـس كـه ايـن كـلمـات را گـفـتـه و او را بـيـامـرزد، و بـهـر آسـمـانـى كـه بـالا رود بـاهـل آن آسمان مانند همان حرف را بزند، و آنها نيز گويند: خدا رحمت كند كسى را كه اين كـلمـات را گفته و او را بيامرزد تا بحاملين عرش رسد پس بدانها گويد: با من كلماتى است كه يكى از مؤ منين بدان تكلم كرده و آنها چنين و چنانند، پس آنها گويند: خدا رحمت كند اين بنده را و او را بيامرزد، آنها را ببر نزد نگهبانان گنجهاى گفتار مؤ منان ، زيرا اينها گنجينه هاى كلماتند تا آنها را در دفتر گنجنها بنويسند
٢١٣ | کتاب الکافی – جلد ۴ – صفحه ٢٩٧ – حکمت ١۴
۰۰۰٢١١ | حدیثی دربیان دعاها و ذکر های بامدادان
امام صادق علیه السلام
مـحـمـد بـن عـلى در حديثى مرفوع از اميرالمؤ منين عليه السلام حديث كند كه شيوه آن حـضـرت چنين بود كه (هنگام بامداد) مى گفته : (اللَّهُمَّ إِنِّي وَ هَذَا النَّهـَارَ خَلْقَانِ مِنْ خَلْقِكَ اللَّهُمَّ لَا تَبْتَلِنِي بِهِ وَ لَا تَبْتَلِهِ بِي اللَّهُمَّ وَ لَا تُرِهِ مِنِّي جُرْأَةً عَلَى مَعَاصِيكَ وَ لَا رُكُوباً لِمَحَارِمِكَ اللَّهُمَّ اصْرِفْ عَنِّيَ الْأَزْلَ وَ اللَّأْوَاءَ وَ الْبَلْوَى وَ سـُوءَ الْقـَضـَاءِ وَ شـَمـَاتـَةَ الْأَعـْدَاءِ وَ مـَنْظَرَ السَّوْءِ فِي نَفْسِي وَ مَالِي). و فـرمـود: و بنده اى نباشد كه چون شب كند و يا بامداد كند و سه بار بگويد: (رَضِيتُ بِاللَّهِ رَبّاً وَ بِالْإِسْلَامِ دِيناً وَ بِمُحَمَّدٍ ص نَبِيّاً وَ بِالْقُرْآنِ بَلَاغاً وَ بِعَلِيٍّ إِمَاماً) جز اينكه بر خداى عزيز جبار ثابت است كه روز قيامت او را خشنود سازد. و گـويـد: كـه امـيـرالمـؤ مـنـيـن عـليـه السـلام چون شب مى كرد مى فرمود: (أَصْبَحْنَا لِلَّهِ شَاكِرِينَ وَ أَمْسَيْنَا لِلَّهِ حَامِدِينَ فـَلَكَ الْحَمْدُ كَمَا أَمْسَيْنَا لَكَ مُسْلِمِينَ سَالِمِينَ). گـويـد: و چـون بـامـداد كرد فرمود: (أَمْسَيْنَا لِلَّهِ شَاكِرِينَ وَ أَصْبَحْنَا لِلَّهِ حَامِدِينَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ كَمَا أَصْبَحْنَا لَكَ مُسْلِمِينَ سَالِمِينَ).
٢١١ | کتاب الکافی – جلد ۴ – صفحه ٢٩۵ – حکمت ١٢
۰۰۰٢١۰ | حدیثی دربیان دعای بامدادان
امام صادق علیه السلام
و از حـضـرت صـادق عـليـه السـلام حـديـث شـده اسـت (كـه در زمره دعاهاى بامداد ذكر فـرمـوده اند) (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَصْبَحْنَا وَ الْمُلْكُ لَهُ وَ أَصْبَحْتُ عَبْدَكَ وَ ابـْنَ عـَبـْدِكَ وَ ابـْنَ أَمـَتـِكَ فـِي قـَبـْضَتِكَ اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي مِنْ فَضْلِكَ رِزْقاً مِنْ حَيْثُ أَحـْتـَسـِبُ وَ مـِنْ حـَيـْثُ لَا أَحـْتـَسِبُ وَ احْفَظْنِي مِنْ حَيْثُ أَحْتَفِظُ وَ مِنْ حَيْثُ لَا أَحْتَفِظُ اللَّهـُمَّ ارْزُقـْنـِي مـِنْ فـَضـْلِكَ وَ لَا تـَجـْعـَلْ لِي حـَاجَةً إِلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ اللَّهُمَّ أَلْبِسْنِي الْعـَافـِيـَةَ وَ ارْزُقـْنـِي عـَلَيـْهـَا الشُّكْرَ يَا وَاحِدُ يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ يَا اللَّهُ الَّذِي لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يـُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ يَا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا مَالِكَ الْمُلْكِ وَ رَبَّ الْأَرْبَابِ وَ سـَيِّدَ السَّادَاتِ وَ يـَا اللَّهُ يـَا لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ اشْفِنِي بِشِفَائِكَ مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ سُقْمٍ فَإِنِّي عَبْدُكَ وَ ابْنُ عَبْدِكَ أَتَقَلَّبُ فِي قَبْضَتِكَ).
٢١۰ | کتاب الکافی – جلد ۴ – صفحه ٢٩۴ – حکمت ١١
۰۰۰٢۰٩ | حدیثی دربیان ذکر بامدادان پیامبران
امام صادق علیه السلام
سه چيز را پيمبران از همديگر ارث بردند (يا از هـمـديـگـر نـسـخـه گـرفـتـنـد) از آدم عـليـه السـلام (گـرفـتـه ) تـا رسـيـدنـد بـه رسول خدا (ص ) كه هميشه بامداد كه مى كرد مى گفت : (اللَّهـُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ إِيمَاناً تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِي وَ يـَقـِيـنـاً حَتَّى أَعْلَمَ أَنَّهُ لَا يُصِيبُنِي إِلَّا مَا كَتَبْتَ لِي وَ رَضِّنِي بِمَا قَسَمْتَ لِي). و اين حديث روايت را برخى از اصحاب ما روايت كرده و اين جملات را هم به آن افزوده است : (حَتَّى لَا أُحِبَّ تَعْجِيلَ مَا أَخَّرْتَ وَ لَا تَأْخِيرَ مَا عَجَّلْتَ يَا حَيُّ يـَا قـَيُّومُ بـِرَحـْمـَتـِكَ أَسْتَغِيثُ أَصْلِحْ لِي شَأْنِي كُلَّهُ وَ لَا تَكِلْنِي إِلَى نَفْسِي طَرْفَةَ عَيْنٍ أَبَداً وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ).
٢۰٩ | کتاب الکافی – جلد ۴ – صفحه ٢٩۴ – حکمت ١۰
۰۰۰٢۰۶ | حدیثی دربیان دعایی برای طلب حاجات
امام صادق علیه السلام
هنگامى كه شب فرا رسيد بگو: (اللَّهـُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ عِنْدَ إِقْبَالِ لَيْلِكَ وَ إِدْبَارِ نَهَارِكَ وَ حُضُورِ صَلَوَاتِكَ وَ أَصْوَاتِ دُعَائِكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ) آنگاه بهر چه خواهى دعا كن (و هر چه از خدا خواهى آنگاه بخواه ).
٢۰۶ | کتاب الکافی – جلد ۴ – صفحه ٢٩٣ – حکمت ٧
